“Fikret aile yaşamına son derece bağlıydı. Bütün yüreğini eşine ve çocuğuna vermişti… Bazen yan yana gittiğimiz zaman, Fikret’in birdenbire gülümseyerek yer değiştirdiğini ve beni sağına aldığını görürdüm. Bakışlarımız karşılaşır gülüşürdük. ‘Anladım, pardon’ der takılırdım. Sol yanında kalp vardı ve o kalp bütünüyle eşinindi. Kalp tarafına kimsenin geçmemesi gerekirdi… Sol yanına kimseyi almadığını orasının sadece bir kişiye özel olduğunu söylemişti.”
Hüseyin Cahit Yalçın, Edebiyat Anıları
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder