Bugün okuduğum bir haberden dolayı büyük bir hayret ve kızgınlık içerisinde olduğumdan uzun zaman sonra bir yazı yayınlamayı düşündüm.
Haberi her zaman takip ettiğim http://fotogaleri.ntvmsnbc.com/pamuktan-putine-mektup.html bu kaynaktan okudum.
Habere göre aralarında Türkiye'den Elif Şafak ve Orhan Pamuk'un da bulunduğu dünyanın birçok ülkesinden yazar ve aydın Rusya Devlet Başkanı Putin'e bir mektup göndererek Rusya'daki eşcinsellik karşıtı yasanın kaldırılmasını istemiş.
Buraya kadar bir sorun yok gibi görünebilir ancak bana anlamsız gelen veya yadırgadığım şey şu, insanlar evrensel sorunları dile getirirken, bir konuda harekete geçip birşeyler yapmaya çalışırken bu konuları hangi önem sırasına göre dikkate alırlar? Bir başka ifadeyle çözülmesi gereken sorunların arasındaki öncelik-sonralık ilişkisini kim veya hangi kriterler belirler? Veyahut da dile getirilmesi gereksiz olan, örtbas edilen, görmezden gelinen meseleler ile ilgili vicdanen rahatsızlık duymazlar mı?
Gelmek istediğim nokta şu, bu mektup ABD veya AB ülkelerindeki politikacılara gönderiliyor olsaydı bu kadar reaksiyon göstermeyebilirdim ama Putin'e insanlar bir mektup göndermek lüzumu duyuyorlarsa öncelikle bu mektup Suriye'ye verdiği desteği çekmesi ve oradaki katliama son verilmesi için çaba sarfetmesi yönünde olurdu.
So derece müreffeh ülkelerinde lüks içinde yaşayan, kendilerine macera olsun diye sivil toplumculuk oynayan batılı aydınların eşcinsellerle ilgili veya diğer bize göre hafif mevzularla ilgili protestolarını anlayabilirim ama bizim aydınımızın, Doğu'yu bilen insanların cinsel tercih hakkı(cinsel tercihlerin psikiyatri literatüründe hastalıklar listesinden çıkarılması da ayrı bir siyasi mevzu) gibi son derece hedonist, bencil bir yaklaşımı merkeze koyup insanların yaşam hakkının cinsel tercih hakkının önünde görmeleri anlaşılır gibi değil.
Allah basiretimizi açsın, amin..
